نقل همه آدمهاست
که «از فردا شروع میکنیم»، «از شنبه شروع میکنیم»، «از ماه بعد شروع میکنیم». بعضی وقتها
حتی شروع هم میشود اما تمامی ندارد و این باعث میشود دل ببندیم به یک فردا، شنبه
یا ماه بعد. حتی برخی از اوقات، سال بعد.
با این
حال از یک وقتی دیگر آدم باید بفمهد که باید از همین الان شروع کرد. از همینجا که
گند زده. از همینجا که اشتباه کرده. همینجا هم یعنی همین الان. یعنی یک و دو دقیقه صبح. دیگر نباید بگذارد برای شنبه صبحش. حتی اگر
شنبه صبح، پنج شش ساعت بعد باشد.
پی نوشت: چند وقت پیش به یکی از رفقا ایمیل زدم. از یه جمله خودم خیلی خوشم اومد. اونجا نوشتم:
میدونم که
از دستم ناراحتی. میدونم که بازم به من اعتماد کردی ولی جوابشو ندادم. میدونم. اصلا عذرخواهی نمیکنم. توجیهم نمیآرم. {اما} پروژه رو هم ول نمیکنم حتی اگه تو بگی دیگه
نمیخام انجامش بدی و حتی اگه یه ریال بابتش ندی (قسم میخورم). این دفعه میخام کارمو
تموم کنم ولو اینکه دیر شده باشه. عذرخواهی و اینا بمونه واسه بعد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر